《寄呈王浩翁府判》拼音版

宋朝刘宰

chéngwánghàowēngpàn--liúzǎi

tiānxiàjiāngshāntuīduōjǐngmínglóuxìnduānde

jūnjiāzhèngzhànduōjǐngqiánfēngguānghuányàn

liángguīláixiànzhàilehuáliúgānkūnxiǎo

jǐnliáoxiàozhòuyóutíngcōngjiārào

shǒuzāisōngchéngsānjìnggèngchǎngxuānyínglín绿zhǎo

láiníngyànxuānyànzhījièxiǎo

shūwényòushànggōngchēliánshīqīnzhòng

zhǐjīnhuáishàngwèiānèrnánwàngyóusuī

yàozhīliǎnghuáibǎozhàngbǎozhàngchèzhǎngjiāng

biānchénzhīdànzhīchuígōngbāo

hóngnóngshìlěijīngzhēnmǎnhàoshēng

jūnguānjiānshízàidòngshíběnyòuyíng

yuànjūnfēnshǐshāohuíháibiān

jǐnshōuzhàchìyǒugōngshǎngzuìzhū

zhāoláigēngsāngpiānlónglún

rénzhīqīnshàngzhǎngdàngōngqián

hǎndāngdàoquǎnyángdùnzǒuníng

gèngguīwèiyòngshīhuángshíqiěshìhuángxiāngàn

wéiwénjiànquáncáiyàoqīngcháofēnshū

刘宰简介

宋朝·刘宰的简介

刘宰 刘宰(1167—1240)字平国,号漫塘病叟,镇江金坛(今属江苏)人。绍熙元年(1190)举进士。历任州县,有能声。寻告归。理宗立,以为籍田令。迁太常丞,知宁国府,皆辞不就。端平间,时相收...〔► 刘宰的名句(96条)